Δημιουργικός Οραματισμός (μέρος Ι)

Δημιουργικός Οραματισμός (μέρος Ι)

Πρόσφατα με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου  παρακολουθήσα ένα ντοκιμαντέρ στην ΕΤ3 σχετικά με την  προετοιμασία των αθλητών των Ολυμπιακών αγώνων. Ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ το οποίο έκανε αναφορά σε μια τεχνική που ονομάζεται creative visualization ή αλλιώς δημιουργικός οραματισμός.

Την ίδια τεχνική διδάχτηκα κατά τη διάρκεια της  εκπαίδευσης μου στο  ΚΕΑΔΔ και έχει εξαιρετικά αποτελέσματα στη ρύθμιση συναισθηματικής υπερφαγίας και στην απώλεια βάρους.  Δουλεύεται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό και τώρα τελευταία και στην Ελλάδα. Στο γραφείο μου την χρησιμοποιώ συχνά γι αυτό και θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτήν.

 Ο  Δημιουργικός οραματισμός  αναφέρεται στην πρακτική που επιδιώκει να επηρεάσει τον εξωτερικό κόσμο του ατόμου με το να αλλάξει τις σκέψεις και τις προσδοκίες του.

 Κατά το Δημιουργικό οραματισμό το άτομο χρησιμοποιεί εποικοδομητικά τη φαντασία του για να απεικονίσει ευχάριστες συμπεριφορές, γεγονότα ή εικόνες  που συνδέονται με τα θέλω του και τους στόχους του.

Στο ντοκιμαντέρ έγινε αναφορά σε μία από τις πιο γνωστές μελέτες για το δημιουργικό οραματισμό στον αθλητισμό, που έγινε από Ρώσους επιστήμονες. Στην μελέτη αυτή  χρησιμοποιήθηκαν  τέσσερις ομάδες που απαρτίζονταν από  Ολυμπιακούς αθλητές οι οποίες λειτούργησαν ως εξής:

Ομάδα 1: χρησιμοποιήθηκε 100% σωματική προπόνηση

Ομάδα 2 :χρησιμοποιήθηκε  75% σωματική προπόνηση, με 25% διανοητική εκπαίδευση

Ομάδα 3: χρησιμοποιήθηκε 50% διανοητική εκπαίδευση και 50% σωματική άσκηση

Ομάδα 4 :χρησιμοποιήθηκε 75% διανοητική εκπαίδευση και 25% σωματική άσκηση.

Από τις παραπάνω η Ομάδα 4 είχε τις καλύτερες επιδόσεις στους αγώνες.

Μέσα από αυτή την έρευνα  προκύπτει ότι ορισμένοι τύποι  διανοητικής εκπαίδευσης, μπορεί να έχουν σημαντικά μετρήσιμα αποτελέσματα στις βιολογικές απόδοσεις του σώματος.

Σύμφωνα με τον Cummins, «Οι Σοβιετικοί είχαν ανακαλύψει ότι οι νοητικές εικόνες μπορούν να λειτουργήσουν ως ένα προοίμιο για μυϊκά ερεθίσματα.

Με απλά λόγια  ο δημιουργικός οραματισμός κάνει το σώμα να θυμάται και να εκτελεί !!! Για παράδειγμα, στον αθλητισμό ένας παίκτης γκολφ μπορεί να οραματιστεί το τέλειο χτύπημα με το μπαστούνι ξανά και ξανά ώστε να εκπαιδεύσει νοητικά τη μνήμη των μυών του!(ειλικρινά μέχρι πρόσφατα δε γνώριζα ότι οι μυς έχουν μνήμη…και όμως αποδεικνύεται ότι έχουν)

Από τότε έχει γίνει ευρύτερα κατανοητό και αποδεκτό στον κόσμο των επιστημών ότι η νοητική εξάσκηση μπορεί να προετοιμάσει το σώμα ώστε να ανταποκριθεί ευνοϊκότερα σε πραγματικές καταστάσεις. Αυτό μου θυμίζει την αγαπητή μου εκπαιδεύτρια dr Σχοινά που κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης μας, αναφέρθηκε στο εξής αμερικάνικο ρητό: FAKE IT UNTILL YOU MAKE IT! (Ή ελληνιστί: Παρίστανέ το μέχρι να το κάνεις)

Σχετικά με την απώλεια βάρους  ο δημιουργικός οραματισμός χρησιμοποιείται για τη ρύθμιση του άγχους, τη χαλάρωση του ατόμου, την ενίσχυση της διεκδικητικής συμπεριφοράς και της αυτοπεποίθησης και τη βελτίωση της σωματικής εικόνας.

Συνεχίζεται….

Ο πρώτος θερμιδομετρητής

Ο Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ (Antoine Laurent Lavoisier) ήταν Γάλλος χημικός. Γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1743 και πέθανε στις 8 Μαΐου του 1794). Θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης χημείας, καθώς θεμελίωσε με τις έρευνές του μια νέα αντίληψη στη μελέτη της φύσης και οδήγησε την ανθρώπινη σκέψη στην ορθολογική προσέγγιση των χημικών φαινομένων, σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής του ορθού λόγου

Η καύση της τροφής στο σώμα  περιγράφηκε για πρώτη φορά στα κλασικά πειράματα του Lavoisier , ο οποίος εργάστηκε στη Γαλλία στα τέλη του 18^ου αιώνα .Ο Lavoisier ανακάλυψε ότι ένα κερί μπορεί να καεί μόνο παρουσία οξυγόνου .Επιπλέον ,υπήρξε ο πρώτος που περιέγραψε τον τρόπο με τον οποίο ζωντανοί οργανισμοί παρήγαγαν θερμότητα με παρόμοιο τρόπο , καθώς χρειάζονται οξυγόνο για να ζήσουν και έκαιγαν τροφή για να παράγουν θερμότητα .Τα πειράματα του υπήρξαν τα πρώτα που απέδειξαν την παραγωγή θερμότητας από τους ζωντανούς οργανισμούς .Δουλεύοντας χωρίς να έχει στη διάθεση του ηλεκτρισμό(καθώς  δεν είχε ακόμα ανακαλυφθεί  ), κατασκεύασε τον πρώτο θερμιδομετριτή στον οποίο τοποθετήθηκε , κλεισμένο σε ένα θαλαμίσκο ,ένα μικρό ζώο .

 Ο Lavoisier συσσώρευσε πάγο σε μια σφραγισμένη θήκη γύρω από το θαλαμίσκο (τα πειράματα αυτά τα έκανε μόνο κατά τη διάρκεια του χειμώνα οπότε και συνέλεγε  πάγο από τη γη), και κατόπιν τοποθέτησε τον θαλαμίσκο με παγωμένο κάλυμμα του σε έναν άλλο απομονωμένο θάλαμο. Στη συνέχεια συνέλεξε και μέτρησε τον όγκο του νερού από τον πάγο που έλιωσε. Δεδομένου ότι το στρώμα του πάγου ήταν απομονωμένο από το εξωτερικό περιβάλλον , ο μόνος τρόπος για να λιώσει ήταν η αύξηση της θερμοκρασίας από τη θερμότητα που παρήγαγε το ζωντανό ζώο .Έτσι ,ο Lavoisier μέτρησε τον όγκο του νερού από τον πάγο που έλειωσε και με αυτόν τον τρόπο μπόρεσε να υπολογίσει με ακρίβεια την θερμότητα που έπρεπε να παραχθεί από το ζώο προκειμένου να λειώσει την συγκεκριμένη ποσότητα του πάγου.

Η συσκευή του Lavoisier υπήρξε ο πρώτος θερμιδομετρητής που χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση της παραγωγής θερμότητας. Η μέθοδος αυτή καλείται άμεση θερμιδομετρία και είναι τεχνητά εξαιρετικά απαιτητική ιδιαίτερα όσο αφορά μελέτες σε ανθρώπους και γι  αυτό το λόγο χρησιμοποιείται πλέον σπάνια.

Σοφία Μπάμπου
Διαιτολόγος - Διατροφολόγος
Γρεβενά